ในฐานะที่เป็นพนักงานการบินไทยคนหนึ่ง ที่ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ฝ่ายบินแต่ก็ได้รับผลกระทบจากช่วงนั้นเช่นกัน ประมาณว่าเดินกลับบ้านนี่ไม่มีหัวแล้วเพราะถูกผดส.กินไปหมดแล้ว 555
อ่านเหตุผลของพี่นักบินแล้วก็เข้าใจความอัดอั้นและผมชอบที่ใช้คำว่าวิกฤติศรัทธาที่มีต่อเหล่าผู้บริหารมากๆครับ เพราะว่ามันจริง กินใจ และไม่ต้องขยายความใดๆต่อ
เรื่องผลประกอบการที่แจ้งต่อสาธารณะชนว่าขาดทุนเป็นร้อยล้านพันล้าน ผมในฐานะที่ทำงานกับผดส.เห็น booking เห็น load pax หลายๆไฟลท์ทั้งในและต่างประเทศ ขอบอกจากใจครับ ว่าค้านสายตาอย่างมาก ทุกวันนี้พนักงาน frontline ที่ต้องเจอกับผดส.อยู่กับหน้างานโดยตรง ทุกคนทำงานเหนื่อยขึ้นทุกวันและทุกคนครับ วอนเห็นใจ
ใครเคยอ่านประวัติกบท.คงจะรู้ว่าหลังจากตั้งบริษัทมา กบท.ขาดทุนในช่วง 6-7 ปีแรกเท่านั้น แต่หลังจากนั้นบริษัทมีผลประกอบการกำไรเพิ่มมากขึ้นมาเป็นลำดับ มากขึ้นมากขึ้นเป็นพันล้านจนมาปีนึงบริษัทขาดทุนแบบติดลบ ผมคิดว่าเด็กการตลาดมหาลัยปีหนึ่งยังดูออกว่าเกิดอะไรกับกราฟผลประกอบการที่โสลบผิดวิสัยของบริษัทที่ขาดทุนแบบฉับพลันขนาดนี้
เรื่องบางอย่างมันรู้และชัดเจนอยู่เต็มอกครับ แต่พูดไม่ได้จริงๆ เอาเป็นว่า กบท. เป็นบริษัทที่มีแต่เจ้าของชั่วคราวเท่านั้น เป็นวาระวาระไป ไม่มีเจ้าของที่แท้จริง...