เมื่อเครื่องบินแบนหัวไปทางซ้าย และแพนหางดิ่งปะทะกับแรงต้านจากกระแสลมแรง 300 ไมล์ต่อชั่วโมงเข้าอย่างจัง โมลินปรับแพนหางกลับไปสุดทางขวาแพนหางจึงฉีกออกจากท้ายเครื่อง นักบินไม่สามารถควบคุมเครื่องไว้ได้
ขณะที่เครื่องปักหัวลง แรงกดมหาศาลได้ฉีกเครื่องยนต์จนหลุดออกจากแกน เที่ยวบิน 587 ตกลงในเขตเบลล์ ฮาร์เบอร์ของควีนส์ เครื่องยนต์กระเด็นไปไกลจากตัวเครื่องหลายช่วงตึก แพนหางที่ฉีกออก หมุนคว้างตกลงในอ่าวจาไมก้า
ปัญหาส่วนหนึ่งเกิดจากรูปแบบการบินของโมลิน ระหว่างการสืบสวนของ NTSB เพื่อนนักบินของโมลินกล่าวว่า โมลินมีปฏิกิริยาตอบสนองในการแก้ไขภาวะอากาศแปรปรวนเกินพอดี ยิ่งกว่านั้น การฝึกนักบินของสายการบินอเมริกาแอร์ไลน์ ยังสนับสนุนให้นักบินใช้แพนหางคัดท้ายเพื่อกู้อาการสะเทือนของเครื่อง (ซึ่งผิดไปจากคำแนะนำที่ถูกต้องของแอร์บัส) หนักข้อกว่านั้นคือ NTSB พบว่าโครงการฝึกนักบิน ใช้เครื่องฝึกบินจำลองที่สร้างภาพไม่ตรงกับความเป็นจริง ขณะเครื่องแอร์บัส A300 ปะทะกับภาวะอากาศปั่นป่วนจากเครื่องบินลำอื่น ภายหลังอุบัติเหตุครั้งนั้นอเมริกันแอร์ไลน์ก็ทำการปรับเปลี่ยนหลักสูตรการฝึกอบรมนักบินของตน
นักวิจารณ์อีกกลุ่มหนึ่งแย้งว่า วัสดุผสมล้ำสมัย ซึ่งใช้ลดน้ำหนักตัวเครื่องของแอร์บัสไม่มีความความทนทานเพียงพอกับระยะเวลา แต่ทาง NTSB พบว่า เมื่อเที่ยวบิน 587 กวัดแกว่งแพนหางไปบนฟ้า แพนหางแนวดิ่งสามารถทนทานต่อแรงกดดันอย่างรุนแรง ตามที่ถูกออกแบบมา การคัดท้ายทำหน้าที่เพียงบังคับให้เครื่องเลี้ยวไปยังทางใดทางหนึ่ง เช่นจากเส้นทางบินตรงไปทางซ้ายหรือขวา แต่ไม่ใช่สำหรับเลี้ยวสลับจากซ้ายสุดสู่ขวาสุด และเมื่อมีการบิดแพนหางไปมาเช่นนี้ถึง 3 ครั้ง แรงกดดันที่เกิดขึ้นจึงเกินกว่าที่แพนหางของเครื่องจะต้านทานได้เกือบสองเท่า เป็นเหตุให้แพนหางดิ่งฉีกออก
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่างานนี้บริษัทแอร์บัสจะรอดตัว เมื่อเปรียบเทียบเครื่องแอร์บัสกับเครื่องบินเจ็ตตระกูลอื่นNTSB พบว่าเครื่อง A300 มี
“แป้นเหยียบบังคับหางเสือที่มีแรงต้านน้อยกว่าที่ประเมินได้จากเครื่องบินอื่นๆ ในระดับเดียวกัน” พูดง่ายๆ คือ มันมีแป้นบังคับหางเสือที่ตอบสนองได้ดีเกินปกติ ซึ่งบรรดานักบินไม่ได้ตระหนักถึงมันแม้แต่น้อย การที่เครื่องบินโดยสารพาณิชย์ซึ่งมีผู้โดยสารเต็มลำ ต้องประสพกับชะตากรรมหายนะครั้งนี้ จึง
เกิดจาการเหยียบแป้นบังคับหางเสือหนักเกินไปเท่านั้นจริงๆ เหตุสะเทือนขวัญครั้งนี้ อาจสร้างความประหลาดใจกับนักบินอีกสองคนพอๆ กับที่เกิดกับผู้คนที่ประสพเหตุสยดสยองบนพื้นดินทุกคน
ที่มา:ภาควิชาฟิสิกส์ สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล