นิทานแม่ลูก

[Frontier]

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.....
ณ หมู่บ้านหนึ่งในดินแดนไกลโพ้น ผู้คนต่างอยู่กันอย่างสงบสุข จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้นมาจนได้...

[บ้านของผู้ใหญ่บ้าน]
ลูกน้อง : "ผู้ใหญ่บ้าน ๆ เกิดเรื่องแล้วครับ! มีผู้หญิง 2 คนมาขอร้องเรียน!"
ผู้ใหญ่บ้าน : "อะไรกัน ๆ เดี๋ยวฉันขออัพบล้อคก่อนนะ แหม่ จะพิมพ์อะไรตะกี้ลืมเลย วู้ว"
ลูกน้อง : "มาก่อนเถอะ! อัพไปก็ไม่มีคนอ่านอยู่แล้ว!"
ผู้ใหญ่บ้าน : "เฮ้ย! ปากเสีย! เดี๋ยวปั๊ดสั่งขังซะนี่"

[หน้าบ้าน]
ผู้ใหญ่เดินบ่นกระปอดกระแปดออกมา พบผู้หญิง 2 คนเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายข้างต้นมะม่วง
ข้าง ๆ มีเด็กเล็ก 1 คนนั่งหน้าเซ็ง รอบ ๆ มีชาวบ้านมุงเชียร์อยู่หลายชีวิต

ผู้หญิง1 : "ลูกชั้นย่ะ!"
ผู้หญิง2 : "ลูกช๊านนนนน!!!!!"
ชาวบ้าน : "เฮฮฮฮฮ!!!!!"
ผู้ใหญ่บ้าน : "เฮ้ย หยุด!! เชียร์ยังกะเชียร์มวย แล้วเกิดอะไรขึ้น พวกเธอ 2 คนเหรอที่มีเรื่องร้องเรียน"
ลูกน้อง : "ใช่ครับผู้ใหญ่ ผู้หญิง 2 คนต่างบอกว่าเป็นแม่ของเด็กคนนี้"
ผู้ใหญ่บ้าน : "งั้นรึ ๆ ว่าแต่ตะกี้ชั้นถามผู้หญิง 2 คนนี้นะ อย่าใส่เกือกสิเอ็ง"
ลูกน้อง : "..............."

ผู้ใหญ่บ้าน : "ไหนเธอลองบอกมาซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น"
ผู้หญิง1 : "ยัยคนนี้มาอ้างว่าเป็นแม่ของลูกดิฉัน หนอย..เห็นว่าพ่อสามีของดิฉันทิ้งมรดกไว้ให้หลาน
จำนวนมาก เลยจะมาแอบอ้างเอาง่าย ๆ เลยล่ะสิ"
ผู้หญิง2 : "อะไรกัน! เธอนั่นแหละ หน้ามืดตามัว หวังเงินถึงกับมาอ้างว่าเป็นแม่ของลูกชั้น!"
ผู้หญิง1, 2 : "@##$$@$%@#@#"
ชาวบ้าน : "เฮฮฮฮฮ!!!!!"
ผู้ใหญ่บ้าน : "เฮ้ย! หยุดๆๆๆ แล้วพ่อกับปู่ของเด็กล่ะ ญาติคนอื่น ๆ ล่ะ"
ผู้หญิง2 : "สามีและพ่อสามีดิฉันเสียไปแล้วค่ะ"
ผู้หญิง1 : "ดิฉันเหลือแค่ลูกคนเดียวเท่านั้น เหลือกันแค่ 2คนแม่ลูกเท่านั้น...ฮือ..."
ชาวบ้าน : "เฮฮฮฮฮ!!!!!"
ผู้ใหญ่บ้าน : "ยัง!!"

ผู้ใหญ่บ้าน : "อืมมมม... พวกเธอ 2 คนรักลูกมั้ย?"
ผู้หญิง1, 2 : "รักค่ะ!"
ผู้ใหญ่บ้าน : "เอาล่ะ ฉันคิดวิธีดี ๆ ได้แล้ว วิธีนี้ใครที่รักลูกมากกว่า ก็คือแม่เด็กนั่นแหละ"
ลูกน้อง : "ทำยังไงครับผู้ใหญ่!"
ผู้ใหญ่บ้าน : "ยุ่งจริง ๆ เลย ไม่รู้ซักเรื่องได้มะ"
ลูกน้อง : "..............."
ผู้ใหญ่บ้าน : "ล้อเล่นน่ะ...เอาล่ะ ง่าย ๆ เลยให้เธอ 2 คนจับแขนลูกคนละข้างนะ แล้วก็ดึง
ใครดึงจนลูกมาอยู่กับตัวได้ คนนั้นแหละแม่เด็กแน่นอนเพราะความรักคือพลัง"
เด็ก : "!!!!!!!!!"

ทันใดนั้น หญิงทั้ง 2 คนก็วิ่งไปจับแขนเด็กน้อยคนละข้าง
ผู้ใหญ่บ้าน : "เอ้า.....ดึงงงงง"
ผู้หญิง1, 2 : "ฮึ้บ!!"
ชาวบ้าน : "เฮฮฮฮฮ!!!!!"
เด็ก : "จ๊ากกกกกกกก!!!!!!!!!"
.
.
.
.
.
ผมขอเว้น ไม่เขียนตอนจบของนิทานเรื่องนี้ไว้แล้วกัน

หลาย ๆ คนคงเคยได้อ่านโครงเรื่องแบบนี้กันมาก่อนแล้ว ผมเองก็เหมือนกันได้อ่านมาแล้วก็นำมาบอกต่อ
ต้นฉบับจริง ๆ นั้น ถ้าหากหญิงคนไหนยอมปล่อยมือ เพราะไม่อยากให้ลูกเจ็บ นั่นแหละคือแม่ตัวจริง
แม่ที่มีความรักต่อลูกอย่างเต็มเปี่ยม เต็มหัวใจ ไม่ใช่อ้างว่ารักลูกแต่จริง ๆ แล้วทำเพื่อตัวเอง

เหตุการณ์หลาย ๆ อย่าง สถานการณ์บ้านเมืองตอนนี้ต่างมีคนบอกว่าทำไปเพื่อความรัก เพื่อความถูกต้อง
รักจริง ๆ หรือ?? ถ้ารักจริง ๆ ทำไมต่างฝ่ายต่างดึงกันขนาดนี้ ดึงเพื่อให้ได้มาอยู่ฝั่งตัวเอง

ผมจะรอดูว่าเด็กคนนี้จะถูกดึงจนขาด 2 ท่อนหรือไม่.....
ชาวบ้านที่มุงอยู่จะช่วยเด็กมั้ย.....

ผมจะรอดู.....

ปล. อ้อ ต้นฉบับเป็นนิทานชาดก "มโหสถชาดก" นี่เอง
Credit: http://fire-buffalo.exteen.com/

[Zeus]

แย่งกันเป็นลิงแย่งกล้วยเล้ย

[Bowl]

อืมมมมม อ่านแล้วคิดไปได้หลายแง่มุมครับ 

ขอบคุณครับ

[omskygangster]

แย่งกันเป็นลิงแย่งกล้วยเล้ย

เป็นบัดดี้กันยังจะแย่งกันอีกเหรอเนี่ย 

[DuraSail]

โอว เคยได้ยินแล้ว แต่ก็ไม่ได้เอามาคิดถึงเหตุการณ์ปัจจุบัน ขอคารวะ 1 จอก