สรุปแล้วนักบินที่ดีคืออะไร ? ต้องทำอะไร ? ใครเป็นคนกำหนด ? ใครรู้รบกวนบอกที
เอางี้..ตามความเห็นผมนะครับ ด้วยเจตนาบริสุทธิ์ จะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยไม่ว่ากัน..
เฉพาะการสอบวิชาภาษาอังกฤษนะครับก่อนอื่น..เรื่องที่สับสนกันว่า ควร "มั่ว" หรือไม่นั้น ก็ต้องทำความเข้าใจกันก่อนว่า ถ้ามั่วหมายถึง การตอบแบบไม่อ่านโจทย์ เดาสุ่ม ทิ้งดิ่ง ฯลฯ หรืออะไรทำนองเดียวกัน ตอบได้เลยครับว่า
ไม่ควรทำอย่างยิ่งในทุกกรณีทีนี้ขออนุญาตแบ่งเป็น 2 สถานะการณ์นะครับ
สถานการณ์ที่ 1.กรณ๊ถ้ากรรมการคุมสอบประกาศหรือในตัวข้อสอบระบุไว้อย่างชัดเจนว่า ไม่ควรตอบโดยการเดาหรือตอบผิดติดลบ หรืออะไรทำนองเดียวกัน ก็ต้องเป็นที่เข้าใจโดยอัตโนมัติครับว่า มีการนำเรื่องความแม่นยำ(accuracy)เข้ามาพิจารณาด้วย เพราะฉะนั้นก่อนตอบก็ต้องชั่งใจให้ดีก่อนล่ะครับว่าควรตอบหรือไม่ เพราะหากตอบผิดก็จะเป็นผลเสียอย่างใหญ่หลวงแน่นอน
สถานการณ์ที่ 2.กรณีไม่มีการระบุเงื่อนไขใดๆในการสอบ คือไม่ได้บอกว่าตอบผิดติดลบหรือกำหนดเงื่อนไขอื่นใด ควรทำให้เต็มที่ทุกข้อแบบที่ไม่ใช่การมั่ว คือ ทุกคำตอบต้องผ่านการคิดวิเคราะห์ ไม่ควรปล่อยเว้นว่าง เว้นเสียแต่ว่าคุณเป็นคนที่เก่งภาษาอังกฤษมากและมั่นใจกับข้อที่ทำได้ว่ายังไงก็ผ่านเกณฑ์แน่นอน ขอยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น สมมติว่าเกณฑ์ที่คาดว่าจะผ่านอยู่ที่ 60 ข้อจาก 100 ข้อ ถ้าคุณสามารถทำได้แบบมั่นใจว่ายังไงก็เกิน 60 ข้อ อันนี้ถ้าจะเว้นข้อที่ไม่มั่นใจไว้ก็คงไม่เสียหายอะไร แต่ถ้าในขณะที่อีกคน ทำได้เฉพาะข้อที่มั่นใจแบบ100%นับรวมแล้วไม่ถึง 60 ข้อ สมมติให้เห็นภาพว่าทำได้ 59 ข้อ ในทางปฏิบัติคงไม่มีท่านใดไม่ยอมทำต่อเพราะบอกตัวเองว่านักบินที่ดีห้ามมั่วแล้วขอยอมรับสภาพมาสอบใหม่ปีหน้าหรอกมั้งครับ ที่บอกว่าห้ามมั่วน่ะถูกต้องครับ ซึ่งถ้าหากตกอยู่ในสถานการณ์นี้เชื่อว่าทุกคนคงต้องพยายามทำข้อที่เหลืออย่างสุดความสามารถแบบไม่มั่ว นั่นคือพยายามมองหาคำตอบที่เป็นไปได้มากที่สุดจากตัวเลือกที่มี ถึงแม้ว่าในข้อนั้นๆจะไม่มั่นใจ 100% ก็ตาม
ขอยกตัวอย่างกรณีสถานการณ์ลักษณะคล้ายๆกันนะครับ
ในสถานการณ์ปกติ ไม่ว่าจะนักบินหรือจะอาชีพไหนก็เถอะครับ ก็ไม่ควรตัดสินใจกระทำการใดๆโดยไม่มีเหตุผลรองรับหรือที่เรียกว่ามั่วนั่นแหละครับ ถ้าไม่มั่นใจก็ไม่ควรเสี่ยงอย่างที่รู้ๆกัน จริงอยู่ที่นักบินที่ดีต้องไม่พาตัวเองเข้าไปอยู่บนความเสี่ยง แต่ถ้าในสถานการณ์ไม่ปกติที่ต้องตกอยู่บนความเสี่ยงซึ่งสถานการณ์บังคับให้ต้องตัดสินใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือต้องรวบรวมสติและตัดสินใจบนพื้นฐานการคิดวิเคราะห์ด้วยเหตุผลและทรัพยากรณ์เท่าที่มีอยู่ ถ้าต้องเสี่ยงก็ต้องเลือกทางที่เสี่ยงต่ำสุด ขอยกcaseตัวอย่างถ้ายังจำกันได้ กรณี "
กัปตันเชสลีย์บังคับเครื่องบินแอร์บัส A 320 ขณะเครื่องยนต์ขัดข้องเนื่องจากเหตุสุดวิสัย ร่อนฉุกเฉินลงสู่ผิวแม่น้ำฮัดสันที่เย็นเฉียบจนเกือบเป็นน้ำแข็งด้วยอุณหภูมิติดลบ 6 องศาเซลเซียส ด้วยการหย่อนส่วนหางของตัวเครื่องลงน้ำก่อน และค่อยๆผ่อนความเร็วจนเครื่องหยุดสนิท จากนั้นจึงบอกให้ผู้โดยสารใส่เสื้อชูชีพแล้วรีบออกไปอยู่บนปีกทั้งสองข้าง พร้อมตรวจภายในห้องโดยสารถึงสองครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครตกค้าง ขณะที่ลำตัวเครื่องบินค่อยๆจมลงในน้ำ ทำให้ไม่มีผู้ใดได้รับอันตรายถึงแก่ชีวิตเลยสักคน มีเพียงแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น"
ที่มา :
http://talk.mthai.com/topic/44679ในสถานการณ์ปกติคงไม่มีนักบินคนไหนตัดสินใจเสี่ยงลงจอดบนผิวน้ำแน่นอนครับ แต่ในกรณีสถานการณ์บังคับให้ต้องเสี่ยงก็จำเป็นต้องตัดสินใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และการตัดสินใจยอมเสี่ยงครั้งนี้คงไม่มีใครกล่าวหากัปตันท่านนี้ว่า "ท่านกัปตันตัดสินใจ"มั่ว"ได้สุดยอดจริงๆ" แน่ๆครับ เพราะทุกคนต่างก็เข้าใจว่ามันคือการตัดสินใจที่จำเป็นต้องเสี่ยงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และเป็นการตัดสินใจที่ผ่านการคิดวิเคราะห์มาแล้วอย่างรอบคอบ
ลองนึกดูเล่นๆนะครับว่า ในเคสนี้ถ้ากัปตันท่านนี้ตัดสินใจไม่ยอมนำเครื่องลงเพราะไม่ต้องการเสี่ยงจะเกิดอะไรขึ้น...
และถ้าต้องตกอยู่ในสถานการณ์บังคับเช่นนั้น เชื่อว่าทุกท่าน ณ ที่นี้คงจะไม่ปล่อยให้เครื่องตกโดยไม่ทำอะไรเป็นแน่..
สุดท้ายครับ..
ผมคงไม่สรุปแบบฟันธงว่าควรจะทำอย่างไร
ลองพิจารณาดูละกันครับว่า..ในวันสอบ..ท่านกำลังตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน?..และจะตัดสินใจอย่างไร?
ขอให้โชคดีสอบผ่านทุกท่านครับ