บ้านแห่งการบิน > Topic ทรงคุณค่า เหมาะแก่การศึกษาของผู้เริ่มต้น

5ปี 4ครั้ง ขอแค่อย่าท้อถอย

(1/9) > >>

NLB:
สวัสดีทุกๆคนครับ

เพิ่งจะรู้จักเวปนี้เมื่อวานตอนดึกๆจากเพื่อน จึงได้รู้ว่าเราพลาดเวปดีๆที่มีข่าวสารและข้อมูลมากมายเกี่ยวกับการสอบนักบินไปซะแล้ว

ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับผู้ที่สอบผ่านโปรเฟสเซอร์ทุกท่านนะครับ ความฝันใกล้เข้ามาแล้ว เหลืออีกรอบเดียวเท่านั้น ไปกันให้ถึงฝั่งฝันนะครับ

ตามชื่อกระทู้แล้วก็แน่นอนว่าเรื่องที่จะกล่าวถึงก็คือ อยากที่จะเป้นกำลังใจให้ผู้ที่พลาดไปในการสอบปีนี้และปีอื่นๆนะครับ ตัวผมเองนั้นฝันอยากจะเป็นนักบินมาตั้งแต่เล้กแต่น้อยซึ่งก็คงจะเหมือนอีกหลายๆท่านในที่แห่งนี้ ผมเรียนจบเมื่อปี2006และก็ได้เข้าสอบTG SP ในปีเดียวกันนั้นเอง ในตอนนั้นผมไปสอบพร้อมกันกับเพื่อนสนิทของผมที่เรียนคณะเดียวกันและมีความฝันเหมือนๆกัน เราได้ออกเดินมุ่งหน้าตามความฝันของเราไป ระหว่างทางเดินนั้น เราก็ได้รู้จักเพื่อนร่วมทางใหม่ๆอีกมากมาย รอบแล้วรอบเล่าที่เราใจหายเวลาที่เห็นเพื่อนๆเลห่านั้นต้องผิดหวังและไม่สามารถไปต่อบนทางเดินแห่งความฝันนี้ จนกระทั่งวันที่เวลาแห่งความผิดหวังของผมก็มาเยือน เป็นเวลาเกือบครึ่งเดือนหลังจากสอบกับ Professorเสร็จในปีนั้น ผมเฝ้าใจจดใจจ่อตั้งแต่เช้าถึงรายชื่อผู้ผ่านการคัดเลือกจากโปร ทุกๆคนคงเข้าใจถึงความรู้สึกทุกครั้งที่เรานั่ง Refresh หน้าจอและรอคอยด้วยความตั้งใจ เในตอนเย็นของวันนั้นเองที่รายชื่อผู้ผ่านการคัดเลือกนั้นไม่มีชื่อของผมรวมอยู่ด้วย  วินาทีนั้นความรู้สึกมันเหมือนประหนึ่งว่า ความฝันและโลกทั้งใบของเราได้พังทลายลงโดยสิ้นเชิง เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เราได้พบกับความผิดหวังครั้งใหญ่ขนาดนี้ เกิดอาการเสียศูนย์ กินไมได้ นอนไม่หลับอยู่เป็นเวลานานพอสมควร ในความเศร้าคราวนั้นก็ยังมีเรื่องที่น่ายินดีอยุ่อย่างหนึ่งก็คือว่าเพื่อนรักของผมทำได้ มันช่างเป็นโลกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงของเด็กหนุ่ม2คน โลกใบหนึ่งเต็มไปด้วยความสดใส ความหวัง ความตื่นเต้น ของชีวิตที่รอคอยมานานแสนนาน ในขณะที่โลกอีกใบหนึ่ง มันช่างดูหดหู่ และท้อแท้อย่างหาที่สุดไม่ได้ สิ่งที่เฝ้าวนเวียนอยู่ในความคิดของผนในขณะนั้นคือ การรอคอยเวลาอีก3ปีมันช่างเป็นเรื่องที่ยาวนานเหลือเกิน อะไรจะเกิดขึ้นในอีก3ปีข้างหน้า เราจะสอบผ่านมาถึงรอบนี้อีกหรือเปล่า การบินไทยยังจะมีนโยบายรับ SP อยู่อีกต่อไปหรือไม่

NLB:
หลังจากผ่านไปนับเดือน จิตใจก็เริ่มที่จะลดความท้อแท้ลง และเริ่มทำใจได้ว่าเวลาของเรายังไม่หมดลง สิ่งที่เราทำได้คือต้องก้าวต่อไปข้างหน้าและรอ รอให้ถึงเวลาที่เราจะสามารถสอบได้ใหม่อีกครั้ง สิ่งที่เราควรจะทำในวันนี้ก็คือทำตัวเองให้พร้อมสำหรับครั้งต่อไป เกือบ1ปีต่อมาหลังจากนั้น มีข่าวดีเกิดขึ้นกับชีวิตนั่นก็คือ TAAรับสมัครSPอีกครั้ง แน่นอนว่าผมไม่รีบรีรอที่จะสมัครเข้ารับการคัดเลือก รีบซะถึงขนาดว่าได้เลขที่ผู้สมัครเป็นคนแรกในปีนั้น ผมผ่านการทดสอบของTAAในทุกๆรอบ ทุกๆขั้นตอน จนมีชื่อในรอบ Final ที่ผ่านการตรวจจิตวิทยาการบินจากสถาบันเวชศาสตร์การบินเป็นที่เรียบร้อยด้วยคะแนนลำดับต้นๆ จิตใจตอนนั้นมันเบิกบานอย่างมากเนื่องจากทราบมาว่าTAA มีนโยบายที่จะรับตามลำดับคะแนน เราต้องได้สิ!คะแนนของเราถัดเลยจากเลขตัวเดียวมาเพียงแค่2ลำดับเท่านั้น แต่อนิจจาความฝันต้องพังทลายลงอีกครั้งเมื่อปรากฏว่าท้ายที่สุดแล้วเราไม่ได้มีชื่ออยุ่ในกลุ่มผู้ที่TAA ตัดสินใจเลือกเข้ามาเป้นนักบินของบริษัท ความผิดหวังครั้งที่2ในคราวนั้นทำให้ผมตัดสินใจที่จะไปศึกษาต่อในต่างแดน

ในปี2008 ผมเดินทางไปศึกษาต่อในระดับปริญญาโทที่ประเทศสหราชอณาจักร ก่อนจะเดินทางไป ผมเฝ้ากังวลว่าผมจะจบการศึกษาในปี2009ช้าเกินกว่าที่ TGจะเริ่มสอบ และจะมีผลทำให้ผมต้องรอไปอีก หลังจากที่รอคอยมาแล้วเป็นเวลา 3ปีด้วยกัน ผมถึงกับโทรไปที่การบินไทยเพื่อขออนุญาตล่วงหน้าว่า ผมจะบินกลับมาสอบรอบแรกแล้วขอยื่นเอกสารช้า รวมถึงขอตรวจร่างกายล่วงหน้าแล้วค่อยบินกลับมาศึกษาต่อจนจบหลักสูตร ในต้นปี2009ก็มีข่าวดีอีกครั้ง ว่าการบินไทยตัดสินใจเลื่อนการสอบไปเป้นช่วงปลายปี ซึ่งมันจะทำให้เวลาของผมลงตัวมากๆ เรียนจบแล้วกลับมาสอบ ช่างเป็นความฝันที่หอมหวลอีกครั้งหนึ่ง ผมมีความสุขกับการใช้ชีวิตที่ต่างแดนเป้นอย่างมาก ได้ไปเที่ยว ได้ไปเปิดโลก ได้ไปเห็นอะไรใหม่ๆในอีกซีกโลกหนึ่ง แต่แล้วความผิดหวังก็กลับมาเยีย่มเยือนอีกครั้ง เมื่อมีประกาศจากTG ว่าจะเลื่อนการสอบออกไปอย่างไม่มีกำหนด เราทุกๆคนทราบกันดีว่าเป็นผลกระทบจากสภาพเศรษฐกิจและผลประกอบการของTG คำว่า “Postpone until further notice” นั้นมันช่างรุนแรง เหลือทน คำถามต่างๆกลับมาอีกครั้ง จะเลื่อนไปถึงเมื่อไหร่? เราจะอายุเกินไหม? หรือว่า ชีวิตนี้เราจะไม่มีทางตามฝันสำเร็จเสียแล้ว? 

NLB:
 ต้นปี2010 ผมเดินทางกลับมาที่บ้านเกิดเมืองนอน ประเทศไทยของพวกเรา และเริ่มต้นทำงานเป็นพนักงานบริษัทอีกครั้ง จนกระทั่งราวๆเดือนเมษายน มีข่าวดีที่ทำให้หัวใจพองโตอีกครั้ง พร้อมกับไฟแห่งความหวังที่ริบหรี่ได้กลับมาลุกโชติช่วงอีกรอบ เมื่อ TGประกาศจะรับสมัคร SP ในปลายปี2010 ได้เวลาทำตัวให้พร้อม ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม ทำร่างกายให้แข็งแรง อีกครั้ง ท้ายที่สุดการสอบในปี 2010ก็ไม่เกิดขึ้น เมื่อTGได้ประกาศเลื่อนอีกครั้งเป้นต้นปี 2011 ถึงแม้จะผิดหวังอยู่ในใจ แต่มันก็ยังดีกว่าการเลื่อนแบบไม่มีกำหนด นั่นคือสิ่งที่ผมเฝ้าพร่ำบอกกับตัวเองเสมอมา

ปี2011เริ่มขึ้นพร้อมความหวังที่มากขึ้นเมื่อ TAAเองก็เป็นรับสมัครและจัดสอบตั้งแต่ต้นปี การสอบครั้งนั้นทำให้ผมตระหนักถึงความรู้ความสามารถของตัวเองที่ลดน้อยลงไปเมื่อขาดการทบทวนและฝึกฝน ผมไม่ผ่านตั้งแต่รอบข้อเขียน ไม่ผ่านแบบที่เรียกว่าแทบจะส่งการะดาษเปล่าไปด้วยซ้ำ นี่เป็นการพลาดฝันครั้งที่3ของผม ลึกๆในใจความรู้สึกที่ว่าเราจะได้เป็นนักบินเหรอ? ด้วยความมุ่งมั่น ผมสลัดความคิดเหล่านัน้ออกไปอย่างรวดเร็วเนื่องจากการสอบSPของTGที่มาถึงอย่างรวดเร็ว รอบแล้วรอบเล่าที่ผ่านไป มันเป็นภาพที่คุ้นตาอย่างที่สุด ได้เป็นเด็กหนุ่มที่มีความฝันเดียวกับเรา ทั้งผิดหวังและสมหวังในแต่ละรอบที่ผ่านไป

5ปีที่ผ่านมาจาก 2006ถึง2011 มีเรื ่องราวเกิดขึ้นมากมายกับชีวติของผม ในแง่มุมของความพยายามที่จะเป็นนักบิน คงไม่ผิดถ้าจะบอกว่าเต็มไปด้วยคำว่าผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำอีก ผมผ่านการเข้าสอบนักบินมาเป็นครั้งที่4 ซึ่งครั้งนี้มันเป็นโอกาศครั้งสุดท้ายของผม กับอายุ28ปีโอกาสมันคงไม่มีอีกแล้วในปีถัดไป และแล้ววันนี้ความฝันของผมเป้นจริงแล้ว ผมมีชื่ออยู่ในกลุ่มคนที่ผ่านการคัดเลือกจากProfessor ท่ามกลางเสียงโห่ร้องยินดีจากที่บ้าน จากเพื่อนๆ และอีกหลายๆคน ลึกๆลงไปในใจแล้วผมไม่เคยลืมความรู้สึกผิดหวังในอดีตที่ผ่านมาเลย เรื่องเหล่านั้นเป้นส่วนสำคัญที่ช่วยผลักดันให้ผมมาถึงวันนี้ได้ มาถึงวันที่ทำสำเร็จกับเขาเหมือนกัน ถึงวันนี้แม้หลายๆเสียงจะคอยย้ำกับผมอยู่เสมอว่า “นอนมา” แล้วแน่นอนนั้น ผมบอกกับตัวเองตลอดเวลาว่า ผมจะไม่ประมาท ผมจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ทำให้เต็มที่ในรอบสุดท้าย แล้วคว้าความฝันมาอยู่ในมือให้ได้

NLB:
พิมพ์มาซะยืดยาว อาจจะฟังดูน้ำเน่าและน่าเบื่อไปบ้าง แต่ผมหวังว่าเรื่องราวนี้จะช่วยเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนที่พยายามที่จะทำตามความฝันของตัวเองนะครับ ทางของผมไม่ได้โรยด้วยกลีบดอกไม้ และไม่ได้มีแต่ความสุขสมหวัง แต่ผมดีใจที่ผมไม่เคยยอมแพ้ ผมไม่เคยทิ้งความฝันของตัวเอง Professorถามผมว่า อะไรทำให้คุณมั่นใจว่าคุณจะเป็นนักบินได้ “I never give up” คือประโยคสั้นๆที่ผมตอบกลับไปในวันนั้น   ขอให้ทุกๆคนที่ยังไล่ตามความฝันอยู่ อย่าท้อแท้นะครับ ตราบใดที่ยังไม่หมดโอกาสก็ขอให้มุ่งมั่นพยายามต่อไปครับ ถ้าแม้ว่ามันไม่สำเร็จจริงๆ อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องเสียใจที่เรายังไม่ได้พยายาม สู้ต่อไปนะครับเป็นกำลังใจให้ครับ

MEE:
กด Like

อ่านแล้วน้ำตาจะไหล

อารมณ์เดียวกันครับ

...

เจอกันวันที่ 1 ครับ

Navigation

[0] Message Index

[#] Next page