ไม่ได้ขายของนะคร้าบ อ่านมาจากnewwave ได้ใจมากๆๆ
==============================
ไฟรทเช้าอันแสนทรมานมาเยือนอีกครั้ง ในทุกๆ รอบเดือน บางเดือนอาจจะ
3-4 ครั้ง ต้องลุกจากที่นอนทั้งๆ ที่ยังหลับไม่เต็มตื่น
เบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอด ของลูก ของคนที่รัก ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว
สบถไปพลาง คนอื่นเค้าได้นอนอยู่บ้านในวันที่อากาศแสนจะดี
สเกดก็แย่ รายได้ก็ลดลงเหลือเกิน
ขับรถออกจากบ้าน ด้วยความง่วงเหงา แต่จะสดุดตา ทุกๆ เช้า
ด้วยภาพของลุงคนนึง ที่ขมีขมันอยุ่กับการจุดเตาถ่าน ย่างหมูไม่เล็กๆ นับ
ร้อยๆ ไม้ หุงข้าวเหนียวด้วยหวดหวายเก่าๆ เข็นรถสามล้อคันโทรมๆ
ออกจากบ้านเพื่อเลี้ยงครอบครัว
ลุงไม่มียูนิฟอรมใหม่ๆ สีขาวสวย ไม่มีอาคารสำนักงานให้พักพิงยามเหนื่อยอ่อน
ไม่มีใครตระเตรียมอาหารการกินให้ ไม่มีสวัสดิการยามเจ็บป่วย
ไม่มีกระบอกเสียงคอยเรียกร้องสิทธิใดๆ และตลอดชีวิตของลุง
ลุงไม่เคยรู้จักคำว่าโบนัส
หันกลับมามองดูตัวเอง ในวัย 30 เราแต่งกายด้วยยูนิฟอรมใหม่สวยงาม
ขับรถราคาเรือนแสนเรือนล้านออกจากบ้านไปทำงาน
นั่งพักอย่างสะดวกสบายอยู่ใน OPC มีเพื่อนพนักงานตื่นแต่เช้ามาเตรียมอาหารการกินไว้ให้
และถึงแม้จะไม่มีไฟรทให้บิน เราก็ยังได้รับเงินเดือนจากบริษัทที่แสนจะย่ำแย่ในสายตาของใครๆ
เสร็จงานกำเงินหลักพันหลักหมื่นกลับมาบ้าน ในขณะที่ลุงห่อเงินหลักร้อยอย่างถนุถนอม
และต้องเตรียมงานต่อเพื่อเช้าวันใหม่ที่กำลังจะมา
แล้วทำไมเรา ลูกเรือ ถึงหาความสุขอันแสนจะเรียบง่ายให้กับชีวิตไม่ได้
ยังคงมองขึ้นแต่ที่สูง ไขว่ขว้า เรียกร้อง ไม่พึงพอใจในชีวิตอันแสนจะเพียบพร้อม
ชีวิตของเรามันยากเย็นจริงๆ หรือว่าใจของเรากันหนอ ที่มันไม่รู้จักพอดี
ผมพบความสุขเรียบง่ายจากรอบตัวของผมแล้ว
แล้วเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ล่ะครับ คำว่า ความสุข คืออะไร
ผู้ตั้งกระทู้ K49 :: วันที่ลงประกาศ 2009-04-27 22:15:49